Aniel Botha: Wordsmith
Essays
Die gebruik van die distigon in die digkuns van Elisabeth Eybers
'n Distigon is 'n strofiese eenheid wat bestaan uit twee rymende versreëls, oorspronklik 'n heksameter (sesvoetige daktiliese vers) gevolg deur 'n pentameter ('n vyfvoetige versreël). Hierdie koeplet vorm gewoonlik 'n geslote of selfstandige eenheid. Die distigon is aanvanklik hoofsaaklik gebruik in Griekse en Latynse elegiese poësie en die term is dan ook afgelei van die Griekse distikhos met die morfeem di wat "twee" beteken en stikhos wat "ry", "lyn" of "vers" beteken. Die woord "distigon" word deesdae ook algemeen gebruik om te verwys na 'n gedig wat uit 'n reeks sulke rymende koeplette bestaan.
Bespreking van "Words, Wide Night" (Carol Ann Duffy)
Van alle soorte poësie is liefdesgedigte waarskynlik die moeilikste om te skryf. Carol Ann Duffy slaag egter met haar "Words, Wide Night" meesterlik daarin om oor die liefde te skryf. Hierdie vers is meer as genoeg bewys waarom sy haar posisie as eerste vroulike Poet Laureate van Brittanje waardig is.
Bespreking van "hieronymus bosch se koringwa" (Johan van Wyk)
Johan van Wyk se gedig oor Hieronymus Bosch se Koringwa-skildery is een van vele antwoorde op N.P. van Wyk Louw se bekende gedig, "Ignatius bid vir sy orde". Die spreker in Van Wyk Louw se vers is die Christen-heilige en martelaar, Ignatius van Antiochië. In die gedig bid Hy tot die Here om vir Hom pyn en lyding te stuur sodat "U aarde vol kan vloei / van rykheid, en die soet geduld / óók aan U vreemde boom kan bloei." Die veronderstelling is dus dat pyn deur God gestuur word om die mens se geloof te versterk en hom groter verdraagsaamheid te leer. Van Wyk het egter ander idees hieroor.